 Wysłany: Czw 15:13, 13 Wrz 2018 Temat postu: as |
|
| -Opuscic tunel!
Przerwano walke. Wszyscy, manicure kabaty ludzie z Crydee, jak i Tsurani, uciekali przed ogniem. Saperzy nieprzyjaciela dobrze wiedzieli, ze nie majac czym ugasic plomieni, stracili juz tunel bezpowrotnie i teraz ratowali sie ucieczka. Duszacy dym wypelnial powoli ciasna przestrzen. Zolnierze zaczeli gwaltownie kaszlec. Z oczu ciekly strumienie lez. Arutha biegl za Amosem. Nie zauwazyli wylotu bocznego korytarza i po chwili znalezli sie w piwnicy. Umorusani krwia i ziemia zolnierze lezeli na posadzce kaszlac i dyszac ciezko. Gdzies pod ziemia rozlegl sie gluchy grzmot. Z otworu buchnal klab dymu i masy powietrza. Okopcona twarz Amosa rozjasnil usmiech. -Stemple sie zawalily. Przejscie zamkniete. Arutha sztywno pokiwal glowa. Ciagle nie mogl zlapac tchu. W glowie krecilo mu sie od dymu i niedostatku powietrza. Ktos podal mu kubek wody. Wychylil jednym haustem. Piekacy bol w gardle ustapil nieco. Carline stanela przed nim. -Nic ci nie jest? - spytala z troska. Kiwnal glowa. Rozejrzala sie dookola. -Gdzie Roland? Arutha pokrecil glowa. -Tam w dole nic nie bylo widac. Czy byl w tunelu? Zagryzla mocno dolna warge. Skinela bez slowa glowa. Ogromne, niebieskie oczy zaszklily sie lzami. -Mogl wyjsc z tunelu na dziedzincu. Trzeba sprawdzic. Wstal i w towarzystwie Amosa i Carline poszedl schodami na gore. Wyszli z zamku. Pierwszy napotkany zolnierz zameldowal, ze atak na mury zostal odparty. Arutha przyjal raport. Okrazyli zamek i znalezli sie przy szybie do tunelu. Na trawie lezeli zolnierze. ganbanyouku i pluli, usilujac pozbyc sie z pluc gryzacego dymu. W powietrzu unosila sie smierdzaca mgielka. Z otworu bil ciagle slup ciemnego dymu. Pod stopami poczuli kolejne tapniecie pod ziemia. W poblizu muru ziemia lekko sie zapadla. -Roland! - krzyknal Arutha. -Tutaj, Wasza Wysokosc. - Uslyszeli w odpowiedzi okrzyk jednego z zolnierzy. Carline wyskoczyla do przodu jak z procy. Dobiegla do lezacego na ziemi Rolanda przed bratem. Zolnierz, ktory zawolal ich, opatrywal Rolanda. Chlopak mial zamkniete oczy i byl blady jak plotno. Z boku saczyla sie krew. -Kilka ostatnich metrow musialem ciagnac go po ziemi, Wasza Wysokosc. Szedl i nagle upadl nieprzytomny. Z poczatku myslalem, ze to przez dym, ale potem zobaczylem rane. Carline objela glowe lezacego. Arutha przecial szybko skorzane paski pancerza na piersi i rozdarl bluze. Po ogledzinach usiadl na pietach. -Nic mu nie bedzie. To plytka rana. -Och, Roland - szepnela cicho Carline. Powieki lezacego rozchylily sie, a na ustach pojawil sie slaby usmiech. Mowil z trudem, ale probowal nadac glosowi wesoly ton. -A coz to? Mozna by pomyslec, ze mnie zabili. -Ty potworze bez serca - powiedziala dziewczyna. Potrzasnela nim delikatnie, lecz nadal trzymala jego glowe w ramionach i usmiechala sie miekko. |
|
